అధ్యాయం 13: కాళాంతక భైరవ తత్త్వం – శ్మశాన మाटంగ మర్మప్రయోగాలు
(కాలాంతికత్వాన్ని అధిగమించే భైరవ బోధ – శ్మశానసిద్ధుల అంతర్గత రహస్య సౌందర్యముగతం)

1. కాళాంతక భైరవుడు – కాలముందు సంహారమూర్తి

భైరవ తత్త్వాలలో కాళాంతక భైరవుడు అనేది అత్యంత ఘనమైన విఘ్నచ్ఛేదక శక్తి.

“కాళం సంహరించేదే కాక, కాలాన్ని కూడా సంహరించగల శక్తి” అతనిది.

శ్మశానాల్లో గూఢంగా దర్శనమిచ్చే ఈ భైరవుడు ప్రళయాధిపతి.

 

2. శ్మశాన మటంగ సిద్ధులు – మర్మ తాంత్రికులు

మటంగసిద్ధులు అనేవారు శ్మశాన భైరవ తంత్రానికి జీవమూఢులు.

శవసాధన, కాలబంధన, శూన్యగమన… వీటన్నిటిని లోనుండే తిరగరాసేవారు.

వారు వేదాలు చదవరు, విగ్రహాలను పూజించరు.

శూన్యాన్ని పీఠంగా, శవాన్ని దేవతగా, కాలాన్ని వాహనంగా మార్చే మర్మమిదే.

 

3. తంత్రప్రయోగాలు – కాలవిలయ ప్రయాణం

మానవ జీవనంలో భయం, మరణం, కాలచక్రం – ఇవి భగ్నతకి సంకేతాలు.

కాళాంతక భైరవ సాధన ద్వారా ఈ మూడు బంధాలను తేనె చుక్కలా గలగల పోసి,
సాధకుడు తనంతట తానుగా శూన్యాంత దిక్కుల్లోకి ప్రయాణిస్తాడు.

అంతఃశూన్య ప్రయోగతత్త్వం:

“ఓం ఖాం కాళాంతకాయ నమః” – ఈ మంత్రాన్ని శ్మశానంలో రాత్రివేళ ప్రాణవాయువు నియంత్రణతో జపిస్తే…
నాభికమలంలో కాలవిలయ జ్వాలా వెలుగుతుంది.
అది సాధకుని చిత్తాన్ని కాలాతీత ధ్యానంలో చొప్పిస్తుంది.

 

4. సమర్ణన – భైరవతత్వ సిద్ధాంత మర్మసూక్తి

భైరవుడు భయాన్నే భగవంతుడిగా మలచిన తంత్రదైవం.
శవమే శివమవుతుంది – ఎందుకంటే చైతన్య శూన్యంలోనే సత్యం.
శ్మశానమే పీఠం, శవమే పీఠిక, శూన్యమే సాగరం.
అందులో కాలమూ, చైతన్యమూ, శక్తియూ – ముగ్గురూ కలిసి ఒకే భైరవత్వాన్ని కలుగజేస్తాయి.

 

5. ముగింపు పద్యసూక్తి:

శ్మశానదీక్షా శవబోధ వాహిని
కాళాంతకాఖ్య భైరవ సన్నిధిం।
శూన్యబిందుం శక్తిరూపేణ జ్ఞాత్వా
త్వం త్వమేవా సదా శివో భవ।।

 

ముగింపు వ్యాఖ్యానం:

ఈ 13వ అధ్యాయంతో “భైరవతత్వ దీపిక”లోని తొలి ఖండం ముగియుచున్నది.
ఈ పాఠమాలికలో శవం నుండి శూన్యానికి, కాలం నుండి కాలవిలయానికి, భయంచే భైరవత్వానికి
మారే తాంత్రిక మార్గాన్ని మనం అన్వేషించాము.

ఇది భగవంతుని బాహ్యరూపాన్ని కాక,
తనలోనే భైరవుని సాక్షాత్కారంగా దర్శించే ఓ అంతఃసాధకుని మానస యాత్ర.