శ్రీచంద్రశేఖర దత్త తాంత్రిక బోధా గ్రంథము
అత్యంత గంభీరమైన వ్యాసము
శీర్షిక: కాలం – కర్మం – తాంత్రికుడు : భైరవత్వ మార్గదర్శనం

ఆది వాక్యములు:

ఓ శిష్యా!
కాలంతో జన్మించే శరీరం,
కర్మంతో నడిచే జీవితం,
అవే చివరికి తాత్కాలిక సంసార చక్రంగా మారతాయి.
ఈ బంధములన్నిటినీ అధిగమించినవాడే నిజమైన తాంత్రికుడు.
అతడు బైరవత్వం వైపు ప్రథమ పాదం వేస్తాడు.

౧. కాలమనే చక్రం – నిరంతర సూన్యం

కాలం అనేది కనపడదు – కానీ ఆర్ధవంతమైంది.
అది శరీర మార్పుల రూపంలో, భావ మార్పుల రూపంలో, చుట్టూ ఉన్న సమస్త ప్రక్రియల రూపంలో వ్యక్తమవుతుంది.

కాని శిష్యా,
కాలం అనేది ఒక భౌతిక గడియారం కాదు.
అది సృష్టి స్థితి లయ అనే త్రికాలిక ధోరణికి మూలప్రేరకత.
మన చిత్తం కాలానికి అనుసరించినపుడు – మనం జడబుద్ధితో ముడిపడతాము.

౨. కర్మమే జీవుడి అస్తిత్వానికి మూలం

కర్మం అంటే కేవలం చేయకర్తగా మారిన దేహ క్రియలు కావు.
అది మనస్సులో మొలిచే సంకల్పాల స్థితిగతులు.
మనకు తెలియకపోయినా, మనం చేసిన ప్రతి ఆలోచన, ప్రతి స్పందన, ప్రతి ద్రుక్పథం –
ఒక ఫలిత రూపంలో మన ప్రాణాన్ని మలచుతుంది.

శిష్యా!
ఈ కర్మమే మనకు జన్మలపరంపర శ్రేణిని కలిగిస్తుంది.
పూర్వజన్మపు సంకల్పమే ఈ జన్మకు శరీరాన్ని ఇచ్చింది.
ఈ జన్మపు వాసనాలే తదుపరి ప్రయాణానికి మార్గాన్ని నిర్ణయిస్తాయి.

౩. తాంత్రికుడు – కాల కర్మాల బంధితుడా? లేదా భైరవత్వానికి పాత్రుడా?

ఇక్కడే తత్త్వ తారతమ్యం మొదలవుతుంది.
సాధారణ మానవుడు కాలంచే చెరపడతాడు.
అతడు చేసిన కర్మలకు బంధితుడవుతాడు.
అతడి బ్రతుకే – కాలంలో కదిలే కర్మబంధిత ప్రయాణం.

కాని ఓ శిష్యా,
తాంత్రికుడు కాలాన్నీ, కర్మాన్నీ వేరే కోణంలో చూస్తాడు.
అతడికి కాలం శత్రువు కాదు – స్నేహితుడు కూడా కాదు.
అది తన శక్తిని పరీక్షించే వేదిక మాత్రమే.
అతడికి కర్మం శాపం కాదు – ఆత్మార్పణానికి ఉపయోగించే సమిధ మాత్రమే.

౪. తాంత్రికుడు కాలంతో కొట్టుకొని పోతాడా?

ఏమాత్రం కాదు.
తాంత్రికుడు తన ప్రాణవాయువును కాలచక్రానికి అప్పగించడు.
అతడు స్వచ్ఛంగా తనలో ప్రబలించే జ్ఞానాగ్నిలో కాలాన్ని కలిపివేస్తాడు.
అప్పుడే కాలం అతనికి దాసుడవుతుంది, భయంకరమైన గుర్రం కాదు.

> కాలాన్ని జయించిన వాడే – కాలాతీతుడు.
కాలాన్ని ప్రయాణముగా మార్చుకున్న వాడే – సాధకుడు.
కాలాన్ని ఆపేసిన వాడే – భైరవుడు.

౫. తాంత్రికుని కర్మలు కాలిపోతాయా? లేక అతడు కాలిపోతాడా?

తాంత్రికుని కర్మలు అతనిలో భూతబంధాల్లా నిలబడవు.
అతడు చేసిన ప్రతి కార్యం లోపలే హవియై కాలిపోతుంది.
కర్మం చేసిన వాడిగా కాక, సాక్షిగా ఉండటం అతని లక్ష్యం.

అతడు నిన్ను చూసి నవ్వుతాడు – కర్మాన్ని చూసి స్పందించడు.
అతడు ఏ కార్యానైనా చేయగలడు – కాని కర్మపాశంలో చిక్కడు.
ఈ స్థితినే తాంత్రంలో విరక్తి జన్య భైరవ సన్నిధి అంటారు.

౬. తాంత్రికుడు భైరవుడవుతాడా?

తాంత్రికుడు భైరవుడవుతాడు.
కాని అది అంత సులభం కాదు.
ఆ మార్గం మంత్రబంధంతో మొదలవుతుంది,
శవబుద్ధి రూప కర్మాల్ని అధిగమించి,
కాలశూన్యత స్థితిలో ఆగినపుడే –
అతని శ్వాసే భైరవ తత్వాన్ని ప్రతిధ్వనిస్తుంది.

భైరవుడు ఎప్పటికీ మనిషిగా లేడు.
కాని మనిషి తన భయాలను, బంధనాలను, వికారాలను, కాలమయమయిన కర్మాలను అధిగమించినపుడు –
అతని శూన్యం భైరవత్వంగా వికసిస్తుంది.

౭. తత్త్వబోధ ముక్తిమూలం – చంద్రశేఖర దత్త మూలవాక్యం

> “కాలాన్ను అర్థించిన వాడు – భయపడి బతుకుతాడు.
కాలాన్ని అర్థంచేసుకొన్న వాడు – భయంతో ఆడుతాడు.
కాలాన్ని అధిగమించినవాడు – భయంకరంగా శూన్యంలో నాట్యం చేస్తాడు.
అతడే భైరవుడు.”

ముగింపు జ్ఞానబోధ:

శిష్యా,
కాలంచేత చెరపడే ప్రతి జీవి – సంసారి.
కర్మకు భయపడే ప్రతి మనిషి – బంధితుడు.
అదే తన మంత్రబలం, తపోబలం, ఆత్మబలం ద్వారా
కాలాన్నే తల దించగలిగినవాడు,
కర్మాన్ని కాల్చగలిగినవాడు,
తనలో భయాన్ని భస్మరేఖలుగా మార్చుకుని నుదుటిమీద ధరించిన
అతడే తాంత్రికుడు…
అతడే భైరవుని ప్రతిరూపం!

ఇతి శ్రీచంద్రశేఖర దత్త తాత్త్విక తాంత్రిక గంభీర బోధాత్మక వ్యాసము
విషయము: కాల, కర్మ, తాంత్రికుని మధ్య ఉన్న సంబంధ రహస్యం

Author: 🚩మహాతంత్ర🚩 Admin

🚩మహాతంత్ర🚩maha tantra